Περίπου 1% με 2% του πληθυσμού υποφέρει από μειωμένη όσφρηση (υποσμία) ή πλήρη απώλειά της (ανοσμία).  Μια τέτοια οσφρητική διαταραχή μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς την ποιότητα ζωής και την ψυχολογία του ασθενή, ο οποίος χωρίς την όσφρηση του απομονώνεται από το περιβάλλον του και δεν μπορεί να αντιληφθεί κινδύνους.

Στις περισσότερες περιπτώσεις το πρόβλημα είναι προσωρινό, όπως στα πλαίσια ενός κρυολογήματος, ή αναστρέφεται με κατάλληλη θεραπεία,  αλλά μπορεί να είναι και μόνιμο σε ένα μικρό μόνο ποσοστό ασθενών.

Η απώλεια όσφρησης, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, αποτελεί ένα πολύ συχνό σύμπτωμα στους ασθενείς με ήπια συμπτώματα Covid-19.

Ο BPPV είναι η πιο συνήθης αιτία που προκαλεί ιλίγγους και μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας. Xαρακτηρίζεται από έντονο αίσθημα περιστροφής του σώματος ή/και του περιβάλλοντος χώρου, δυσκολία προσανατολισμού και σημαντική διαταραχή της ισορροπίας με αίσθημα επικείμενης πτώσης, ναυτία και εμέτους. Για την αντιμετώπιση του καλοήθους παροξισμικού ιλίγγου θέσεως δεν χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή στις περισσότερες περιπτώσεις. Η θεραπεία στηρίζεται σε ειδικούς χειρισμούς ή/ και ασκήσεις.

Η εγκυμοσύνη είναι μια περίοδος στη ζωή της γυναίκας που χαρακτηρίζεται από μεγάλες αλλαγές στο το σώμα της και στις λειτουργίες του οργανισμού της. Αν και οι περισσότερες από αυτές τις αλλαγές δεν είναι επιβλαβείς, κάποιες μπορούν να εξελιχθούν σε παθολογικές καταστάσεις. Οι ορμονικές κυρίως μεταβολές στο σώμα της εγκύου μπορούν να επηρεάσουν οποιοδήποτε λειτουργικό σύστημα, όπως το αναπνευστικό, το γαστρεντερικό και το ακοολογικό.

Η μέση ωτίτιδα είναι μία από τις πιο συχνές παθήσεις που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα παιδιά στα πρώτα χρόνια τις ζωής τους. Μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες, όμως παρουσιάζεται πιο συχνά μεταξύ των 4 μηνών και 5 ετών. Μέση ωτίτιδα μπορεί να παρουσιάσουν και οι ενήλικες, αλλά σε πολύ μικρότερη συχνότητα. Με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή η πάθηση υποχωρεί. Αν όμως δεν αντιμετωπιστεί σωστά, μπορεί να δημιουργήσει πιο σοβαρές επιπλοκές, ακόμα και απειλητικές για την ακοή ή και την υγεία του παιδιού.

Τα παιδιά είναι δυνατόν να ροχαλίζουν στον ύπνο τους, όπως και οι ενήλικες. Στην περίπτωση, όμως, των παιδιών υπάρχουν διαφορετικά αίτια που οδηγούν σε αυτήν την κατάσταση.

Ένα παιδί είναι αναμενόμενο να ροχαλίζει επειδή είναι κρυωμένο και υπάρχει δυσκολία στην αναπνοή του από τη βουλωμένη μύτη, χωρίς αυτό να μας προκαλεί ανησυχία, δεδομένης της μικρής χρονικής του διάρκειας. Όμως, το ροχαλητό που επιμένει έχει πιο σοβαρά αίτια.

Η παιδική βαρηκοΐα αποτελεί τη συχνότερη συγγενή διαταραχή στην παιδική ηλικία, με επίπτωση σημαντικά μεγαλύτερη από άλλες γνωστές παθήσεις  για τις οποίες ελέγχονται υποχρεωτικά τα παιδιά από την γέννησή τους, όπως ο συγγενής υποθυρεοειδισμός ή ο σακχαρώδης διαβήτης.

Εκτιμάται ότι 1-2 παιδιά στα 1000 γεννιέται με σοβαρή αμφοτερόπλευρη βαρηκοΐα. Αν η βαρηκοΐα παραμείνει αδιάγνωστη, τότε προκύπτουν σημαντικά προβλήματα και καθυστερήσεις στην ανάπτυξη της ομιλίας και του λόγου.

Η αλλεργική ρινίτιδα εμφανίζεται στα παιδιά, όπως και στους ενήλικες. Οφείλεται στην αντίδραση (υπερευαισθησία) του ρινικού βλεννογόνου σε κάποιο αλλεργιογόνο, δηλαδή σε μια ουσία μη παθογόνο την οποία ο οργανισμός αντιλαμβάνεται ως τέτοια. Η αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να είναι ολοετής, αν διαρκεί καθ’ όλο το έτος (π.χ. αλλεργία στα ακάρεα της σκόνης) ή εποχική όταν παρουσιάζεται κάποια στιγμή μέσα στο έτος (π.χ. την Άνοιξη λόγω της γύρης).